Sjamanisme: De Walpurgisnacht
en het dansen rond de meiboom

Heksensabbath?

Volgens de overleveringen van de middeleeuwse Christenen werd in de nacht van 30 april een groot heksenfeest gevierd. Heksen zouden op bezemstelen naar een hoge heuvel vliegen, daar naakt rond een groot vuur dansen en de duivel of de Satan aanbidden. Daarbij zou totale seksuele vrijheid de norm zijn. Wat is de kern van deze overlevering?

De Sabbath is een joodse heilige dag, te vergelijken met de Christelijke zondag. Het woord sabbath is dus niet juist. Volgens de Christenen waren Joden en heidenen allemaal één pot nat, dus verbonden ze de één met de ander.

Duivel komt van 'd evil en betekent: de kwade. Het kwade zat in de geest van de bijgelovige Christenen. Volgens de Christenen waren alleen zij goed. Iedereen die anders was, was kwaad en moest op de brandstapel. Aan het eind van de middeleeuwen waren ze net zo gek en net zo wreed als de Nazi's.

Satan is een joods woord en betekent tegenstander. In het boek Job (een hoofdstuk uit het oude testament van de bijbel) wordt Satan een van de zonen van God (BEN E ALHIM) genoemd. Volgens het oude joodse geloof was Satan dus het oudere broertje van Jezus. Het was zijn taak om God tegen te spreken. Hij speelde voor advocaat van de duivel. Dat is een uitdrukking voor een vriend, die opzettelijk zoveel mogelijk tegenwerpingen maakt tegen je ideeen, om te voorkomen dat je fouten maakt. De Christenen waren echter zo onzeker van zichzelf, dat ze geen enkele tegenspraak dulden. Daarom reageerden ze extreem agressief tegen ketters, vrijdenkers en heidenen.

Onze germaanse voorouders kenden de Joden niet. Zij hielden dus geen Sabbath en van Satan hadden ze nog nooit gehoord. En het kwade (de duivel) aanbidden? Dat doen alleen waanzinnigen!

Heksenfeest, gewijd aan Freya Walburgia

De Walpurgisnacht was wel degelijk een heksenfeest. Maar het werd niet gevierd in de nacht van 30 april. Het feest werd het ene jaar met volle maan gevierd, en het andere jaar met nieuwe maan. Dit heeft te maken met de tijdrekening volgens het germaanse zonnejaar. Het germaanse zonnejaar kent normaal 8 maanden van anderhalve maan plus de Joeltijd van een halve maan. Een normaal jaar duurt dus 12½ manen. Eens in de negen jaar wordt de laatste maand met een hele maan ingekort. Zo'n jaar duurt dus 11½ manen. Eens in de 27 jaar vervalt de laatste maand helemaal. Zo'n jaar heeft dus 11 manen.

De Walpurgisnacht komt viereneenhalve maan na Drie koningen. Drie koningen wordt gevierd met de eerste volle maan of nieuwe maan na de winter zonnewende. In 1997 begon het germaanse zonnejaar met een nieuwe maan op 9 januari 1997. De Walpurgisnacht viel met volle maan in de nacht van 22 op 23 mei. In 1998 begon het germaanse zonnejaar met een volle maan op 12 januari 1998. De Walpurgisnacht viel met nieuwe maan op 25 mei. In 1999 begint het germaanse zonnejaar met een nieuwe maan op 17 januari 1999. De Walpurgisnacht valt met volle maan in de nacht van 30 op 31 mei.

Waarom valt de Walpurgisnacht zo laat? Omdat we in 1999 aan het einde van de negenjaar-cyclus zitten. In 1999 wordt de laatste maand met een hele maan ingekort. De achtste maand Halloween of Har-le-kijn (betekenis: de hoge koning) duurt in 1999 slechts een halve maan. 1999 Is dus een zeer bijzonder jaar. In oude tijden kwamen afvaardigingen van alle stammen naar Uppsala in Zweden, om te offeren aan de goden en om de kalender gelijk te zetten. Je kunt ten slotte niet zomaar een maan uit een jaar halen.

Feesten van de germanen

Freya de godin van de Liefde

Tijdens de Walpurgisnacht wordt de germaanse godin Freya vereerd. Een van haar bijnamen is Vrouwe Valburgia (of Walburgia). Dat betekent: burg van de mensen die gevallen (gesneuveld) zijn. Zij is de godin van de liefde, de seksualiteit en van de Volva's (of Wolwa's). Volgens de mythologie rijdt zij in een zilveren rijtuig, dat getrokken wordt door een zwarte en een witte kat. De kat is het aan haar gewijde dier. Daarom werden heksen vaak met een zwarte kat voorgesteld. De witte kat lieten de Christenen voor het gemak maar weg. De kat symboliseert sensualiteit. De witte kat staat voor de mannelijke seksualiteit, de zwarte voor de vrouwelijke.

In de Walpurgisnacht vierde men een groot feest met volledige seksuele vrijheid. Meisjes lieten zich tijdens deze nacht ontmaagden. De volgende dag richtte men een meiboom op als symbool van de vruchtbaarheid. Hierom werd gedanst door jonge mannen en vrouwen. De naam van de maand mei komt van meiden. Een meid was vroeger een jonge vrouw, die nog maagd was. In de Walpurgisnacht offerden de meiden hun maagdelijkheid aan de godin Freya. Ze lieten zich door een willekeurige man ontmaagden. Hun maagdenbloed zou voor vruchtbaarheid en een grote oogst zorgen. J.G. Frazer haalt in 'the golden bough' een geschrift aan van Phillip Stubbes uit 1583. Hierin staat over de nacht voorafgaande aan het meifeest: Tegen mei trekken alle jonge mannen, maagden, oude mannen en vrouwen 's nachts de bossen of bergen in en vieren de gehele nacht feest. 's Ochtends komen ze terug met een meiboom. ... Van meer dan honderd maagden die 's nachts de bossen intrekken, keren minder dan een derde als maagd terug. (Vrij vertaald overgenomen uit 'the Golden Bough', blz. 142.)

De Vollr en de Volva's

De Volva's waren priesteressen van Freya. Zij bedreven de Seidr. Dit is een seksueel-magisch ritueel. Hiervoor hadden ze in het woud bij een beek of rivier de Seidrhut. Hier gingen de vrouwen ook heen wanneer ze ongesteld waren. In de Seidrhut werden ook jonge mannen ontmaagd en seksueel ingewijd door de Volva's.

De Vollr is een met Scheerling en Bilzenkruid geprepareerde penis van een paard. Deze werd aan het begin van de Walpurgisnacht in een processie rondgedragen door de akkers. Hiermee gaf men spirituele-seksuele kracht aan de akkers en zorgde men voor een goede oogst. Tijdens seksueel-magische rituelen werd de Vollr in de vagina van een Volva gebracht. De alkaloiden van Bilzenkruid en Scheerling drongen dan in de Völva via de schedewand. Hierdoor raakte ze in een magische trance en kon ze de toekomst voorspellen of raad geven.

De meiboom

De meiboom was meestal een berk of een spar van 2,5 meter lengte. Deze werd op een open plek in de grond gezet. Bijvoorbeeld op het dorpsplein. Voordat er dorpen waren, koos men hiervoor een heilige plaats. Dat wil zeggen: een plaats waar de energielijnen van de aarde zich op harmonische wijze kruisen. Meestal zijn de oude dorpen rondom zo'n plek ontstaan. De meiboom werd versierd met bloemen en groene takken.

's Ochtends begon men met een zwaarddans. Tijdens deze dans stonden meestal zes Perchten (zwart geverfde mannen die doodsgeesten symboliseerden) tegenover elkaar. Zij waren geheel naakt. In de late middeleeuwen hielden ze kleding aan, maar verfden ze hun gezichten nog wel zwart. In die tijd (1400 - 1500 n. Chr.) noemde men ze Morrisdansers. Deze Perchten sloegen wild op elkaar in, sprongen hoog in de lucht en maakten allerlei woeste bewegingen.

Na de zwaarddans begon een rituele ommetocht. Daarin bevonden zich de Volva's met Vollr's en de priesters van Odinn met een paardenschedel op een lange paal. Voorop gingen de meikoning en meikoningin van het voorafgaande jaar. De koning was degene die het voorafgaande jaar de paardenrace had gewonnen. De koningin was degene die het voorafgaande jaar tot het mooiste meisje was gekozen. De meikoning en de meikoningin gingen gekleed in bladeren en bloemen.

Rond het middaguur, als het zonneoog van Odinn hoog aan de hemel stond, hield men een paardenrace. De jonge man die het eerst bij de meiboom aankwam had gewonnen en 'huwde' de meimaagd, het mooiste meisje van de streek. Voordat het Christendom de macht overnam paarden de meikoning met de meikoninging in het openbaar onder de meiboom. Daarbij werden ze aangemoedigd en opgezweept door de gehele bevolking. Toen de Christenen de macht overnamen, werd dit verboden. Voor één jaar bleef dit paar bij elkaar en zorgde voor vruchtbaarheid en harmonie.

's Middags en 's avonds danste men in paren rond de meiboom. De kinderen dansten meestal in de middag, de ouderen in de avond tot laat in de nacht.

Aan de meiboom werden vaak touwen bevestigd. Iedere deelnemer aan de meidans hield één touw vast en danste in cirkels rond de meiboom. Hierdoor wonden de touwen zich rond de boom en werd de cirkel steeds nauwer. Uiteindelijk eindigde de dans wanneer alle deelnemers op elkaar geperst rond de meiboom stonden.

Meer informatie

Als je meer wilt weten over de herkomst van onze oude feesten, zoals Car-naval, Sinterklaas, Aller heiligen of sint Jan, lees dan het boek Boek Yggdrasil deel 1: Aarden in de fysieke realiteit Hierin verklaart Andreas Firewolf de feesten, gebruiken en de religie van de oude Germanen, en vergelijkt hij ze met onze huidige cultuur.

Met Licht en Liefde, Andreas Firewolf

Korte auto-biografie